SCHATJE

‘Doe nou niet!’
Ze legt haar hand op het stuur en klemt haar benen stokstijf tegen elkaar.
‘Wat moet ik niet doen, schatje?’
‘Sorry Fer, dat was tegen mezelf. Ga alsjeblieft verder.’
Terwijl ze luistert naar wat haar uitgever te vertellen heeft, wisselt haar telefoon voortdurend van hand. Ze slikt. Want ondanks het feit dat ze zich heilig heeft voorgenomen nooit meer verliefd te worden op een gebonden man, zweeft ze weg op zijn stem. Haar vingers keren weer terug naar haar, om zijn aandacht bedelende, plekje tussen haar dijen.
‘Je schreef toch nooit eerder een verhaal over een webcam, schatje?’
‘Nee, maar je idee bevalt me.’
‘Windt het je op?’ Hij lacht. Vrolijk. Jongensachtig.
‘Een beetje wel.’ Ze zucht diep.
Het is niet zijn opwindende verhaalidee of het feit dat hij, zoals gebruikelijk, ongedwongen met haar flirt: Zijn bijna triomfantelijke lach maakt dat haar onderbuik samentrekt. Ze slikt. ‘Ik kan er wel wat mee, denk ik. Hoe gaat het verder?’
Ze probeert professioneel over te komen, maar haar stem klinkt zoveel hoger dan normaal.
‘Geen idee. Maar daar heb ik toch mijn onwijs sexy, pientere schrijfstertje voor?’
Weer die lach! Haar nagel haakt om de rand van haar string en als vanzelf glijden haar vingers diep in haar vochtige warmte. Onwillekeurig kreunt ze.
‘Ik hoor het al! Het komt goed. Ik heb zeker nog twee verhalen van je nodig.’
‘Ik heb er eentje klaar, Ferry. Het bevalt je wel, denk ik.’
‘Mmmm, schatje. Als jij zelf tevreden bent, zal ik gegarandeerd door mijn kantoor stuiteren als ik het lees. Mail je het me?’
‘Straks. Ik sta nu in Amsterdam in de parkeergarage en wilde net naar huis gaan.’
Ze zou willen dat hij haar niet steeds schatje noemde!
‘Oké. Zeg schatje, weet je nog die tekenaar over wie ik je vertelde?’
‘Ja, die Alexander Halo. Ik heb hem gegoogeld. Zijn werk bevalt me.’
‘Hij wil graag je cover verzorgen!’
‘Dat meen je?’ De gedachte dat een werk van deze kunstenaar haar verhalenbundel zal sieren, maakt haar nog verhitter dan ze al was.
‘Hij heeft me een tekening gestuurd. Een webcammeisje. Lekker uitdagend en toch beschaafd. Helemaal jouw stijl!’
‘O, vandaar jouw heerlijke verhaalidee!’
‘Zeg schatje, zei je nou dat je in Amsterdam bent? Ik werk vandaag thuis. Wil je soms even komen kijken?’
Haar verstand zegt haar te weigeren. Ferry is ronduit onweerstaanbaar. Het zal moeilijk voor haar zijn zich te beheersen als ze bij hem thuis is. Wees nou slim. Zeg nee en hou de verhoudingen zakelijk!
‘Heel graag.’ Ze bijt op haar lip.
‘Oké, ik zie je zo!’

Nerveus schudt ze haar hoofd. Waarom doet ze dat nou?
Of … is het soms wél een goed plan? Want als ze hem thuis samen met zijn oogverblindende vriendin ziet, geneest ze misschien van haar onnozele verliefdheid.
‘Nondeju! Waarom is hij niet oud en lelijk? Die lach …’
Ze zet haar hooggehakte voet op het dashboard. Haar vingers weten wat haar lichaam verlangt.
‘Ferry!’
Steeds sneller bewegen ze en haar vocht druipt over haar hand.
‘Fer! Ferry!’

‘Kom verder, schatje. Wat geweldig dat je zo dicht in de buurt was.’
Zijn informele shirt en jeans doen zijn getrainde lijf veel beter uitkomen dan goed is voor haar gemoedsrust.
‘Laat mij de hand kussen die de meest opwindende verhalen tikt die ik ooit heb gelezen.’
Haar hart bonst als een bezetene als hij haar naar zich toe trekt en haar vingers een voor een kust. Ze voelt hoe ze bloost als hij snuift, zacht kreunt en haar onderzoekend aankijkt. Hij lacht zijn lage lach.
‘Kom verder, schatje.’
Verbaasd kijkt ze naar de verzamelde huisraad in de gang. ‘Ga je verhuizen?’
‘Welnee! Ik heb de laatste spullen van mijn ex klaargezet.’
Ze kijkt hem vragend aan. ‘Je ex?’
Hij knikt. ‘Wist je niet dat mijn wonderschone leeghoofd en ik al maanden uit elkaar zijn? Het is hoog tijd dat haar rommel hier eindelijk verdwijnt.’ Hij knipoogt en pakt haar hand. ‘Kom! Gaat het, schatje?’
Als ze zich langs een stapel verhuisdozen wringen, verstapt ze zich. Ze wankelt en haar borsten raken zijn biceps. Ook hij ziet hoe haar tepels zich oprichten onder haar blouse.
‘Sorry,’ stamelt ze, ‘Ik ben zo onhandig soms.’ Haar stem trilt.
‘Je bent verrukkelijk,’ fluistert hij. Zijn blik maakt haar vochtig.
‘Maar vertel me eens, mooi schrijfstertje… Hoe komt het dat jouw vingers zo betoverend naar jouw opwinding geuren?’
Ze huivert als hij haar hand pakt, opnieuw haar vingers kust en ze dan stevig om zijn gezwollen kruis vouwt.

(augustus 2016)