Na een saaie avond lang bezig te zijn geweest me de boekhouding van de galerie wil ik net gaan douchen als er driftig wordt aangebeld. Ik gun me geen tijd me aan te kleden en schiet in mijn badjas. Daniel is nog niet thuis. Er zou toch niets …, denk ik en vlieg de trap af. De voordeur raakt met kracht mijn schouder als er onbeheerst tegenaan wordt geduwd. Joost, de zoon van Marianne en Sam, stormt de hal in. Hij trapt achteruit en de deur knalt dicht. Het kleine raam, waardoor ik gekeken had om te zien wie er zo laat nog aanbelde, rammelt in zijn sponning.
‘Waar zijn jullie nou helemaal mee bezig!’
Ik deins terug. Zo ken ik hem niet. De paar keer dat ik hem ontmoette zag Joost er altijd verzorgd uit. Hij belooft een drommels knappe man te worden. Nu is zijn gezicht vertrokken, zijn zijn haren verward en hangt zijn hemd uit zijn broek.
‘Joost!’
Hij smijt zijn helm op het stoeltje in de hoek van de hal. Zijn mond is een smalle streep.
‘Waar is die vent van je?’ Hij duwt me opzij en loopt de woonkamer in.
‘Joost! Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Wat wil je? Het is zowat middernacht!’
‘Waar is Daniel?’
Ik haast me achter hem aan.
‘Daniel!’ brult hij door het huis.
Hij draait zich om. Ik ruik bier.
‘Daniel is er niet.’
Joost is volledig over zijn toeren. ‘Je liegt!’
‘Hij komt zo. Hij is onderweg naar huis.’ In werkelijkheid heb ik geen idee hoe laat hij thuis komt.
Schoorvoetend loop ik naar Joost toe en leg mijn hand op zijn arm. Hij slaat hem van zich af. De bruuske beweging doet me wankelen.
‘Ik sla de hufter op zijn bek als hij komt!
‘Maar…’ Mijn mond valt open.
‘En jij bent ook een vals secreet!’
‘Waarom dat dan?’
‘Doe niet zo huichelachtig!’ Hij buigt zich naar voren; lijkt de woorden in mijn gezicht te spugen. ‘Was Daniel stelen niet genoeg voor je?’
…
Lees verder in LAVA!
***
2e plaats publieksprijs fictie Editio 2015 (3e plek totaalklassement)
***
FENNE VAN HEEMSTEDE 