Ik tuur naar mijn scherm. Uiterste concentratie doet mijn voorhoofd fronsen. Op aanraden van Ben heb ik Frankrijk een begin gemaakt met het opschrijven van mijn herinneringen, de mooie dingen die ik heb meegemaakt. Hij was vroeger al fan van de opstellen die ik schreef. Het is moeilijk kiezen, maar deze wil ik echt graag opschrijven. Al denk ik zelf dat ik veel te zoet en romantisch schrijf. Glimlachend buig ik me naar voren en begin te typen.
‘Het begon als een ondeugende flirt, maar jij woordkunstenaar betoverde me met je prachtige zinnen. Steeds verder daagden we elkaar uit, de vonken vlogen er af. Ik smolt bij iedere hartveroverende mail. Jij ontwapenende, grappige, warmbloedige man, bij wie ik volledig mezelf mocht zijn.
Opgerold in mijn doorwoelde bed las ik steeds weer je woorden. In gedachten drukte ik duizend tedere kusjes op iedere letter, keer op keer. Intens genietend verslond ik ze steeds weer opnieuw en borg ze zorgvuldig op in mijn hart.
Onze opwindende flirt groeide uit tot oprechte genegenheid en vriendschap. Berichtjes vlogen heen en weer. “Fleurtjelief …” Uren per dag kletsten we met elkaar. Mijn vingers liefkoosden je foto in mijn schoolagenda. “Mijn schoffie …” Toenemend verlangen maakte ontsnapping onmogelijk.’
Steunend op mijn ellebogen denk ik opnieuw diep na. De herinnering doet me glimlachen. Wat was ik verliefd op die knappe, wat slungelige student kunstgeschiedenis. En hoe verbaasd dat hij mij ook leuk bleek te vinden.
Lees verder in LAVA!
FENNE VAN HEEMSTEDE 